ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ ΟΛΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ… ΟΛΑ! της Αlexandra Vineyarts

ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ ΟΛΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ… ΟΛΑ!

«Έρως, μίσος, χαρά, θλίψη, αγάπη, στενοχώρια, λύπη, χαρμολύπη, ένταση, ηρεμία, "συμφωνία", "διαφωνία"» 

της Alexandra Vineyarts,

                Η σχέση της αιώνιας φιλίας μου με την τέχνη της μουσικής ξεκίνησε από την νεαρή μου ηλικία, από τα πρώτα μου κιόλας παιδικά ευφάνταστα στιχάκια. Θυμάμαι τον μικρό μου εαυτό για πρώτη φορά χαμένο σ’ εκείνο το μεγαλοπρεπές νεοκλασικό κτήριο. Θυμάμαι επίσης τις χιλιάδες μελωδίες να αναδύονται πίσω από κάθε του πόρτα. Στο σύνολο τους μπορεί να μην έβγαζαν νόημα, άλλα η καθεμιά ξεχωριστά είχε την δική της ομορφιά. Δεν ήξερα τι να πρωτακούσω. Κοντοστεκόμουν έξω από την κάθε πόρτα να κρυφακούσω λίγο από τα μυστικά της. Προσπαθούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να βγάζει τέτοιους περίεργους ήχους μα δεν το χωρούσε ο νους μου, αφού δεν ήξερα πως... Το μόνο όμως που ήξερα καλά ήταν ότι εγώ ήθελα με κάθε τρόπο να μάθω αυτή τηηην… "μουσική". Ξεκίνησα μαθαίνοντας κιθάρα! Ένα νυκτό μουσικό όργανο με την δική του δημοφιλή και εξωστρεφή προσωπικότητα. Ο δάσκαλος μου ένας άνθρωπος με χιούμορ, αυστηρός μα με όρεξη να μου μάθει την "μουσική" που τόσο λαχταρούσα! Κάθε φορά το μάθημα μας μια καινούρια ιστορία και γέλια, πολλά γέλια. Από την άλλη τα μαθήματα της θεωρίας, στο ίδιο νεοκλασικό κτήριο, με τις ίδιες όμορφες μελωδίες που πια μπορούσα δειλά δειλά να ξεχωρίσω! Λίγο μεγαλύτερη τώρα, και πιο αποφασισμένη, κάπως πιο ώριμη μα και περισσότερο έφηβη, έμαθα με τον δεύτερο μουσικό μου  δάσκαλο τι εστί στον κόσμο αυτό "συμφωνία" και "διαφωνία". Δυο έννοιες κομβικές  για μια ζωή γεμάτη μουσική, ή μάλλον για μια μουσική γεμάτη από ζωή. Δυο έννοιες γενικότερα κομβικές που συναντά κανείς σε όλων των ειδών τις σχέσεις,  φθόγγων, ανθρώπων και θεών.

Κάποτε έμαθα πως αγαπώ το τραγούδι. "Θάλασσα μάνα αλμύρα μου εσύ, γαλάζια μοίρα" θυμάμαι να τραγουδώ κάπου γύρω στα δέκα μου χρόνια σε μια σχολική γιορτή, και εκείνο το πρώτο χειροκρότημα ήταν που καθόρισε μια για πάντα και την δική μου μοίρα. Ύστερα ακολούθησαν χιλιάδες μουσικές εικόνες, αμέτρητες παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις! Δάσκαλοι και μουσικοί, μέντορες και εμπνευστές μου! Όλα κομμένα και ραμμένα μέσα σ’ ένα όμορφο εφηβικό καλούπι που μου χάρισε το αλησμόνητο Μουσικού Σχολείου Βόλου, μέχρι την εποχή της ενηλικίωσης μου, μια νέα εποχή! Τότε πια, με όλα τα εφόδια που είχα αποκομίσει εναρμονισμένα ως ένα βαθμό στο μυαλό και στην καρδιά μου,  πήρα την μουσική στα χέρια μου!

Ένας τεράστιος συναισθηματικός δρόμος για μένα η μουσική. Γράφεις στίχους, τους μουρμουρίζεις, συνθέτεις μελωδίες, τις αισθάνεσαι! Ένα από αυτά μοιάζει αρκετό ώστε να καλλιεργούνται στην ανθρώπινη ύπαρξη σου μεγαλειώδη αισθήματα και συναισθήματα. Έρως, μίσος, χαρά, θλίψη, αγάπη, στενοχώρια, λύπη, χαρμολύπη, ένταση, ηρεμία, "συμφωνία", "διαφωνία".  Δεν είναι μόνο αυτά, είναι και άλλα πολλά που ανακαλύπτει ο καθένας μόνος του στο μουσικό ταξίδι της ζωής του ως δημιουργός, ή ως ακροατής. Στον Έρωτα θα είναι τα φτερά η μουσική σου. Στην Λύπη θα είναι το στήριγμα σου. Στην Αγάπη θα τραγουδάει την ευτυχία σου. Στην Μοναξιά θα σου κρατάει συντροφιά. Στην Στεναχώρια θα σου λέει τις αλήθειες. Στην Ηρεμία θα σε κοιμίζει αρμονικά.  Στην Θλίψη θα τρέφει το δάκρυ σου και στην Χαρά θα χαίρεται με την χαρά σου. 

Στον δρόμο της μικρής μου ως τώρα μουσικής πορείας, έχασα μερικές φορές το μονοπάτι μου, μα και στα μουσικά μου όνειρα έσβησε κάποιες φορές το φως. Ποτέ όμως δεν έσβησε η ελπίδα μου και το πάθος μου για την μουσική, την μουσική που τελικά λάτρεψα.

Μείνετε συντονισμένοι και για τα επόμενα κείμενα μας που έρχονται προσεχώς!

Από το Alexandra's Vineyarts,

Αγαπήστε την τέχνη του να αγαπάτε τον εαυτό σας!

Μια μεγάλη αγκαλιά!

#ΜένουμεΣπίτι