ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΗ! (μια ιστορια της γιαγιας Αλεξανδρας), απο την Alexandra Vineyarts

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΗ! 

(μια ιστορία της γιαγιάς Αλεξάνδρας με τ'όνομα!)

της Alexandra Vineyarts,

Τρεις από τις πενήντα μία ημέρες της Καραντίνας με βρήκαν στο σπίτι της συνονόματης γιαγιάς μου, της Αλεξάνδρας! Από εκεί πήρα και το όνομα και την χάρη. Η γιαγιά μου σε λίγες μέρες σαν "κορίτσι" του Μάη που είναι, θα κλείσει τα 85 της χρόνια! Έζησε μια ολόκληρη ζωή στο Βελεστίνο, ένα χωριό λίγο έξω από την πόλη του Βόλου. Εκεί γεννήθηκε, εκεί μεγάλωσε, εκεί γνώρισε τον έρωτα με τον ρετρό χαρακτήρα της εποχής της, εκεί μεγάλωσε τα παιδιά της, και τώρα στα γεράματα βρέθηκε σε ένα διαμέρισμα στην πόλη του Βόλου (λόγω της μεγάλης της ηλικίας) να μας διηγείται με ζήλο και λαχτάρα τις ιστορίες της ζωής της. Προχθές πίναμε μαζί τον πρωινό μας καφέ, και ξάφνου μου λέει «Γρήγορα έφτασε κι ο Μάης! Και ξέρεις τι κάναμε κάποτε εμείς σαν έμπαινε ο Μάης?». Την κοίταξα για μια στιγμή, της χαμογέλασα και της είπα φωναχτά «Εεε, πες μου ντε!».

Η γιαγιά μου λοιπόν με τις συνομήλικες (17-18 ετών) τότε φιλενάδες της, την Κούλα (απ’ το Βασιλική), την Αφροδίτη, την Βαγγελίτσα και την Τάμα (από το Σταματία) κάθε πρωτομαγιά έστηναν γλέντι κανονικό με τα λουλούδια στους μπαχτσέδες. Έφτιαχναν τα μαλλιά τους κοτσιδάκια πλεκτά, ετοίμαζαν τα καλούδια τους από το σπίτι για κολατσιό μέσα στα ψάθινα καλαθάκια, και τραβούσαν μπρος για την ανοιξιάτικη περιήγηση τους. Ήταν το ετήσιο ραντεβού με τον Μάη, έτσι τα γέλια και τα τραγούδια δεν μπορούσαν να λείπουν!

          Ξεκινούσαν νωρίς νωρίς για τον μπαχτσέ, μην τις πιάσει ο ήλιος στον δρόμο! Όταν έφταναν έβρισκαν εκεί και άλλους οικογενειακούς φίλους και γνωστούς. Έστηναν τα κεντημένα τραπεζομάντηλα τους κάτω από μια σκιά, και ξαπόσταιναν για λίγο μέχρι να πεινάσουν. Στην συνέχεια η ώρα για κολατσιό. Πεντανόστιμο κατσικίσιο τυρί δικής τους παραγωγής τις περισσότερες φορές, φρέσκο ψωμάκι για συνοδευτικό, λίγες ελίτσες, λαδορίγανη και χωριάτικο λουκάνικο το οποίο έψηναν αφού πρώτα μάζευαν ξυλάκια από χάμω! Όσο ήταν πιο μικρές έφερναν μαζί τους μια κανάτα με δροσερό νεράκι, μα σαν μεγάλωσαν περισσότερο, πρόσθεσαν και ένα κανατάκι κρασί για το καλό! Η φύση τριγύρω τους φορούσε τα καλά της, και τ’ αστραφτερά της! Τα πουλιά ζούσαν τον απόλυτο έρωτα ενώ τιτίβιζαν ζωηρά! Γύρω γύρω ντομάτες, φασόλια, μαρούλια, όλα τα καλούδια του Μπαχτσέ. Αφού λοιπόν έπιναν και έτρωγαν, έστηναν τραγούδια και χορούς γύρω απ’τα λουλούδια. Όμως δεν λογίζεται Μάης χωρίς το τραγουδάκι  του!

Πρωτομαγιά τα λούλουδα γιορτάζουν

Και τα πουλιά τα ταίρια τους φωνάζουν!

Τραγουδούν τον Μάη Μάη

γύρω απ τα κλαδιά!

Τραγουδούν τον Μάη Μάη

κορίτσια και παιδία!

Μ’ένα στόμα μια φωνή, τραγουδούσαν όλες οι φίλες και γιόρταζαν στο όνομα του Μάη! Ποιος τη χάρη του δηλαδή! Τώρα πια οι μεγαλοκοπέλες είναι 86 χρονών με την γιαγιά μου στα 85 ως την μικρότερη της παρέας! Ανταμώθηκαν και τις προάλλες στην εκκλησιά. Ίσως να θυμήθηκαν για λίγο τα γλέντια του Μάη! Ίσως να τα θυμήθηκαν ξανά και τώρα μέρες που είναι! Σαν φωτογραφίες οι αναμνήσεις τους έρχονται και φεύγουν, μα σαν βρεθεί η ευκαιρία τις διηγούνται χωρίς δεύτερη σκέψη! Έτσι τουλάχιστον κάνει η δική μου γιαγιά! Η γιαγιά μου η Αλεξάνδρα με τ΄όνομα!

Μείνετε συντονισμένοι και για τα επόμενα κείμενα μας που έρχονται προσεχώς!

Από το Alexandra's Vineyarts,

Αγαπήστε την τέχνη του ν'αγαπάτε τον ευατό σας!

Μια μεγάλη αγκαλιά!

#ΜένουμεΣπίτι!

Alexandra's Vineyarts